บทที่ 2 อบายภูมิ

บทที่ 2 อบายภูมิ

เนื้อหาบทที่ 2 อบายภูมิ

  • 2.1 นิรยภูมิ
  • 2.1.1 มหานรก
  • 2.1.2 อุสสทนรก (นรกขุมบริวาร)
  • 2.1.3 ยมโลกนรก
  • 2.1.4 โลกันตนรก (นรกขุมพิเศษ)
  • 2.2 เปตติวิสยภูมิ
  • 2.2.1 ความหมายเปตภูมิ
  • 2.2.2 ที่ตั้งและชนิดของเปรต
  • 2.2.3 ชนิดของเปรต
  • 2.2.4 รายละเอียดเปรต 12 ตระกูล
  • 2.2.5 กรณีศึกษาเรื่องเปรต
  • 2.2.6 เปรตที่รับส่วนบุญได้
  • 2.2.7 เปรตที่รับส่วนบุญไม่ได้
  • 2.2.8 เหตุที่ทำให้เกิดเป็นเปรต
  • 2.3 อสุรกายภูมิ
  • 2.3.1 ที่ตั้งของอสุรกายภูมิ
  • 2.3.2 ลักษณะความเป็นอยู่ของอสุรกาย
  • 2.3.3 เหตุที่ทำให้เกิดเป็นอสุรกาย
  • 2.3.4 ความแตกต่างระหว่างเปรตกับอสุรกาย
  • 2.4 ติรัจฉานภูมิ
  • 2.4.1 ที่ตั้งของติรัจฉานภูมิ
  • 2.4.2 ความเป็นอยู่ของสัตว์เดียรัจฉาน
  • 2.4.3 ประเภทของสัตว์เดียรัจฉาน
  • 2.4.4 เหตุที่ทำให้เกิดเป็นสัตว์เดียรัจฉาน

แนวคิด

  • 1. นิรยภูมิ หรือ นรก จัดอยู่ในอบายภูมิอันดับที่ 1 เป็นดินแดนที่ปราศจากความสุขสบาย สัตว์ที่ตกลงไปสู่นรก เพราะบาปกรรมชั่วที่ตนกระทำไว้เป็นอาจิณกรรม เมื่อตกลงไปแล้วจะต้องได้รับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสไม่มีเวลาว่างเว้นจากการลงทัณฑ์ทรมาน นรกมีที่ตั้งอยู่ใต้เขาตรีกูฏ มีทั้งหมด 8 ขุมใหญ่ ที่เรียกว่า มหานรก และยังมีขุมบริวาร เรียกว่า อุสสทนรกอีก 128 ขุม มีนรกขุมย่อย ที่เรียกว่ายมโลกอีก 320 ขุม สัตว์ที่ใช้กรรมในมหานรกหมดแล้ว จะต้องมารับกรรมในอุสสทนรก และยมโลกต่อไป จนกว่าจะหมดกรรมที่ตนได้กระทำไว้
  • 2. เปตติวิสยภูมิ หรือ ภูมิเปรต จัดอยู่ในอบายภูมิอันดับที่ 2 เป็นดินแดนที่มีแต่ความเดือดร้อน อดอยาก หิวกระหาย เปรตแบ่งออกเป็นหลายประเภท แต่ที่นิยมแบ่งกันมาก คือ เปรต 12 ตระกูล ที่อยู่ของเปรตนั้นมีอยู่ที่ซอกเขาตรีกูฏ และมีปะปนอยู่กับมนุษยโลกด้วย แต่เป็นภพที่ละเอียดกว่า เหตุที่ทำให้มาเป็นเปรตเพราะทำอกุศลกรรมประเภทตระหนี่ หวงแหนทรัพย์เป็นหลัก การเกิดเป็นเปรตนั้นมี 2 ลักษณะ คือ ผ่านมาจากมหานรก อุสสทนรก และยมโลก กับจากมนุษย์ผู้กระทำอกุศลกรรม ละโลกแล้วไปเกิดเป็นเปรต
  • 3. อสุรกายภูมิ จัดอยู่ในอบายภูมิอันดับที่ 3 เป็นดินแดนที่ปราศจากความร่าเริง อสุรกายมีลักษณะคล้ายกับเปรตมาก แยกแยะได้ลำบาก และอยู่ในภพภูมิเดียวกันกับเปรต คือ ซอกเขาตรีกูฏ มีรูปร่างที่ประหลาด เช่น หัวเป็นหมูตัวเป็นคน มีความเป็นอยู่ที่ยากลำบากเช่นเดียวกับเปรต คือ อยู่ด้วยความหิวกระหาย แต่หนักไปทางกระหายน้ำมากกว่าอาหาร ที่ต้องเกิดมาเป็นอสุรกายเพราะความโลภอยากได้ของผู้อื่นในทางมิชอบ
  • 4. ติรัจฉานภูมิ จัดอยู่ในอบายภูมิอันดับที่ 4 เป็นอบายภูมิอันดับสุดท้าย ที่มีความทุกข์ทรมานน้อยกว่าสัตว์ที่เกิดในนรก เปรต และอสุรกาย ที่ชื่อเดียรัจฉาน เพราะมีลำตัวไปทางขวาง อกขนานกับพื้น และจิตใจก็ขวางจากหนทางพระนิพพานด้วย ที่อยู่ของสัตว์เดียรัจฉานนี้ อยู่ปะปนกับมนุษย์ทั่วไปที่เราเห็น สามารถแบ่งออกเป็น 4 ประเภท ตามจำนวนเท้าของสัตว์ ตั้งแต่ สัตว์ไม่มีเท้า สัตว์มี 2 เท้า สัตว์มี 4 เท้า และสัตว์มีเท้ามากกว่า 4 ขึ้นไป

วัตถุประสงค์

  • 1. เพื่อให้นักศึกษาสามารถอธิบายความหมาย สภาพความเป็นอยู่ และที่ตั้งของนรกแต่ละขุมได้อย่างถูกต้อง
  • 2. เพื่อให้นักศึกษาสามารถอธิบายความหมาย ที่ตั้ง ประเภท ความเป็นอยู่ และเหตุที่ทำให้เป็นเปรตได้อย่างถูกต้อง
  • 3. เพื่อให้นักศึกษาสามารถอธิบายความหมาย ที่ตั้ง ความเป็นอยู่ และเหตุที่ทำให้เป็นอสุรกายได้อย่างถูกต้อง
  • 4. เพื่อให้นักศึกษาสามารถอธิบายความหมาย ที่ตั้ง ประเภท ความเป็นอยู่ และเหตุที่ทำให้เกิดเป็นสัตว์เดียรัจฉานได้อย่างถูกต้อง

GL102-บทที่ 2 อบายภูมิ.pdf
Complete and Continue